بنا قدیمی این پروژه ساختمانی دو طبقه با زیرساخت های تاسیساتی ضعیف، پلانی پیچیده و تعداد زیادی بازشوهای قوسی شکل بود. به سبب کمبود بودجه و تسریع زمان اجرا سعی بر آن شد تا با بکارگیری ایده ای منعطف و ایجاد تعریفی جدید برای بازشوهای قوسی شکل بنا، کمترین میزان تخریب و تغییر در بنا قدیمی ایجاد شود. بنابراین طراحان پروژه با بازتعریف ساباط های موجود در گذرگاه های تاریخی، تغییر در عمق بازشوها و ایجاد کشیدگی در فرم آن ها قوس ها را به دالون هایی برای ایجاد سیرکولاسیون تبدیل کردند و بر اهمیت عبور از فضا به فضایی دیگر تاکید می کردند تا مخاطبان حس کنجکاوانه و مطلوب حضور در گذرهای پیچیده و دالونی شهرهای تاریخی ایران را این بار در پروژه ای امروزین تجربه کنند..